Co jednak sprawia, że niemożliwym jest picie słonej wody, gdy tak wiele regionów cierpi na jej niedobór? Ziemia znana jest w końcu jako “Błękitna Planeta”, ponad 70% pokryta jest wodą. Dlaczego więc słona woda jest dla nas trucizną? Odpowiedź choć prosta, to bardzo ciekawa.
Soli więcej niż można przypuszczać
Słona woda stanowi ponad 95% całej wody na ziemi. Nie licząc kilku wyjątków, może być ona dla praktycznie każdego lądowego stworzenia trucizną. Picie jej pogłębić może jedynie pragnienie, a w skrajnych przypadkach doprowadzić do odwodnienia. Jest po prostu za słona.
Sól, w nadmiarze, jest przez nasz organizm traktowana jako substancja niepożądana i szkodliwa. W związku z tym, tak jak większość substancji zbędnych, transportowana jest do nerek, gdzie tworzony jest mocz. Wraz z nim wydalana jest z organizmu.
Jak podaje National Ocean Service, istnieje jednak warunek. Mocz nie może być ZBYT słony. Powinien być mniej słony od naszej krwi, by w ogóle zaistniała możliwość jego wyprodukowania i przetransportowania poza nasz organizm. Jednak słona woda zawiera około 3 razy więcej soli, niż ludzka krew. Co za tym idzie, by rozwodnić sól ze słonej wody, trzeba dodatkowo wypić minimum analogiczną ilość wody słodkiej.
Pijąc jedynie słoną wodę, zwiększamy ilość soli koniecznej do wypłukania, a co za tym idzie zwiększamy nasze zapotrzebowanie na wodę słodką. W ten sposób coraz bardziej chce nam się pić, a organizm próbując rozcieńczyć nadmiar soli pobiera ją z każdego możliwego miejsca w naszym organizmie, prowadząc do odwodnienia.
Czy więc nikt ani nic nie pije słonej wody?
Choć w swojej pierwotnej formie jest ona niezdatna do picia, nie znaczy to, że jest całkowicie bezużyteczna. Zwierzęta morskie takie jak ryby wykształciły specjalne mechanizmy, pozwalające filtrować sól bez konieczności zużywania ogromnych pokładów energii. Ssaki morskie, lub te żyjące głównie w słonej wodzie, jak np. pingwiny, poradziły sobie dużo lepiej od ludzi. Ich nerki są zaopatrzone w specjalne enzymy oraz komórki, które dużo lepiej radzą sobie z nadmiarem soli. Bezproblemowo wypłukiwana jest sól, pozwalając zaspokoić pragnienie.
Dla ludzi również może być ona zdatna do picia, jednak tu sprawa dość mocno się komplikuje. Wyróżnia się dwa główne sposoby uzdatniania wody. Jednym z nich jest przeciśnięcie jej przez specjalne filtry membranowe, zatrzymujące sól. Nie jest to jednak popularny sposób ze względu na jego dość “zaawansowane” zaplecze.
Drugi sposób na przemianę słonej wody w słodką zdaje się być bardziej czasochłonny, nie potrzebuje on jednak specjalistycznego zaplecza. Słoną wodę należy najpierw zagotować. W ten sposób w naczyniu osadzić powinna się sól. Drugim etapem jest “złapanie” odparowanej wody, przykładowo poprzez postawienie nad gotującym się naczyniem jakieś “przykrywki”. Na niej osadzoną parę trzeba wtedy skroplić – voilà, mamy czystą, słodką wodę. Proces ten jest jednak bardzo nieefektywny i wymaga dużych nakładów energii do stosunkowo niewielkich efektów.
Źródła: Livescience, National Ocean Service