Punkty na cal
W wszystkich zagadnieniach związanych z rozdzielczością istnieje pojęcie dpi (dots per inch – punkty na cal) określające zagęszczenie punktów. Przykładowo przyjmuje się, że druk dobrej jakości ma rozdzielczość 300 dpi. Parametr ten pod nazwami lpi, cpi używany jest w drukarkach, skanerach, smartfonach. Niestety niemal nikt nie stosuje w praktyce tego do ekranów monitorów, a tutaj parametr ten także ma zastosowanie.
Przyjrzyjmy się najpopularniejszej rozdzielczości 1920×1080 w monitorze o przekątnej ekranu 23-24 cale. Zagęszczenie pikseli jest tutaj na poziomie 92-96 dpi. Przyjmijmy je za wzorcowe, bo zapewnia dobrą jakość obrazu i jednocześnie komfort pracy. Jeżeli wybierzemy mniejszy monitor – 22 cale – dpi wzrośnie do 100, co oznacza, że elementy na pulpicie będą mniejsze. Dla osób z gorszym wzrokiem oznacza to mniej komfortową pracę lub konieczność korzystania z okularów.
Aby utrzymać dpi na komfortowym poziomie zbliżonym do 95 przy rozdzielczości QHD należy sięgnąć po monitor o przekątnej 32 cali. Natomiast jeżeli chcemy względnie wygodnie pracować z 4K, to minimalnym rozmiarem jest 40 cali, bo wówczas otrzymujemy 110 dpi.
Zastosowanie rozdzielczości 4K na 27 calach daje dpi 164 co jest akceptowalne wyłącznie przez osoby z sokolim wzrokiem. W skrajnym wypadku w monitorze 27-calowym o rozdzielczości 5K (5120×2880) jak iiyama PROLITE XB2779QQS-S1 dpi przekracza 200. To monitor dla tych, którzy potrzebują bardzo wysokiej szczegółowości obrazu np. przy projektach CAD, ale nie pracują na co dzień z dużymi ilościami tekstu.
