Ciąg Fibonacciego
W procesie edukacji matematyka jest chyba najbardziej nielubianym przedmiotem. Winy za to nie ponosi stopień trudności zagadnień, czy ich pozorna bezwartościowość, ale sposób, w jaki są przedstawiane. Rzeczy traktowane są powierzchownie i uczniowie mają pełne prawo czuć znudzenie. Wystarczyłoby jednak zaprezentować, w jaki sposób matematyka opisuje naszą codzienną rzeczywistość.
Ciąg Fibonacciego jest prostą rzeczą – polega on na tym, że kolejny wyraz ciągu jest sumą dwóch poprzednich. Nawet w klasach o profilach z rozszerzoną matematyką zazwyczaj to jedno zdanie wystarcza do opisu zagadnienia. Tymczasem, jak zauważyli naukowcy, ciąg Fibonacciego opisuje wiele prawidłowości w świecie natury. Został on omówiony już w roku 1202, ale stosunkowo niedawno okazało się, że spiralny kształt liści roślin jest niczym innym, jak właśnie ciągiem Fibonacciego. U niektórych roślin natura w taki sposób kieruje wzrostem liści, że kolejne z nich, względem poprzedników, wyrastają pod tak zwanym Złotym Kątem wynoszącym około 137,5 stopnia, tworząc tym samym pewną prawidłowość. Kiedy przełożymy ją na liczby, otrzymujemy właśnie ciąg Fibonacciego.
Ktoś mógłby powiedzieć – fajnie, ale nadal nie rozumiem, w czym może to być przydatne. Osobiście wychodzę z założenia, że różne tego typu ciekawostki po prostu dobrze jest znać. Ale to jeszcze nic – w ostatnich dekadach okazało się, że ciąg Fibonacciego opisuje również kształt galaktyk spiralnych! Tym samym jeden prosty wzór przekształcił się w coś, co opisuje nie tylko nasze najbliższe otoczenie, ale wręcz cały Wszechświat. Czy ta informacja jest potrzebna do życia? Oczywiście, że nie. Niemniej, jako cywilizacja, cały czas poszerzamy zasób naszej wiedzy. Im lepiej rozwiniemy nasze narzędzia opisujące rzeczywistość, tym lepiej będziemy mogli kierować rozwojem technologicznym. Nauki ścisłe to właśnie te narzędzia.