Klienci wolą SUV-y i crossovery. Nic na to nie poradzimy. To właśnie dlatego powstają takie auta jak Volkswagen Taigo. Tak naprawdę to nic innego jak kompaktowe Polo, jednak nieco podniesione, czyli narysowane zgodnie z trendami.
Taigo to nowość dla europejskiego klienta, aczkolwiek auto od dwóch lat jest znane w branży motoryzacyjnej pod nazwą Volkswagen Nivus. Dziś coraz więcej producentów wprowadza do oferty samochody z nadwoziem crossover coupe. Przykłady? Renault Arkana, Nissan Juke czy w przypadku klasy premium Mercedes-Benz GLE. Testowany Volkswagen Taigo najwięcej wspólnego ma z kompaktowym modelem Polo. Czy warto dopłacić 5 tysięcy złotych do modniejszego nadwozia?
Volkswagen Taigo 1.5 TSI – crossover coupe
Na powyższym zdjęciu zdecydowanie widać mocno opadającą linię nadwozia. Wygląda ładnie, ale oznacza nieco mniej miejsca nad głową dla wysokich osób, które będą podróżować na tylnej kanapie. Testowana wersja Style to nie tylko modne nadwozie, ale szereg smaczków, które lubią klienci. Mowa między innymi o podświetlanej listwie na osłonie chłodnicy, a także tylnych światłach, które połączono pasem świetlnym. Wygląda to świetnie, a dodatkowo za sprawą reflektorów w technologii LED Matrix, możemy czuć się bardzo bezpiecznie jeżdżąc w nocy.
Jak na crossovera przystało, auto posiada plastikowe nadkola, a całe nadwozie “udaje”, że jest nieco podwyższone. Oczywiście, zapomnijcie o jakichkolwiek właściwościach terenowych, chociaż wydaje mi się, że nikt takowych się w przypadku takich aut nie spodziewa.
Nie ukrywam, to właśnie tył auta jest dla mnie najbardziej efektowny pod kątem wizualnym. Przód to po prostu nowoczesne Polo, z tyłu natomiast dzieje się o wiele więcej. Spojler nad tylną szybą, wspomniane światła, mocne przetłoczenia i szereg chromowanych wstawek. Zdecydowanie samochód może się podobać i jestem pewny, że wiele osób dopłaci do Taigo, “kradnąc” klientów, którzy chcieli zdecydować się na Polo.
Wnętrze Taigo – klasyczny, a zarazem ergonomiczny kokpit
Volkswagen przyzwyczaił nas do tego, że wnętrze samochodu zazwyczaj będzie cechować się spokojem, poprawnością, prostotą, ale i nowoczesnością. Tak też jest w tym przypadku. Co ciekawe, niezależnie, czy jeździłeś wcześniej Polo czy Arteonem, zawsze odnajdziesz się w kabinie kolejnego auta tej marki. Z jednej strony to plus, ponieważ nie musisz niczego odkrywać na nowo. Z drugiej natomiast jest to minus, ponieważ tak naprawdę nie ważne czy kupisz ten droższy model czy tańszy – nikt nie widzi różnicy.
Tak czy inaczej, testowane przeze mnie Taigo zostało wyposażone w cyfrowy kokpit, który jest bardzo praktycznym rozwiązaniem, bowiem pojawia się tam szereg ważnych informacji. Szkoda, że tylko Volvo wyświetla tam Mapy Google, ale jest to spowodowane zastosowaniem innego systemu operacyjnego. Plus za odrębny panel do nawigacji, minus za to, że tak naprawdę wszystkie te przyciski są dotykowe. Chyba jestem stary, bo wolę jednak fizyczne pokrętła.
Oczywiście, podróżujący mogą liczyć na szereg przydatnych dodatków, takich jak ładowanie indukcyjne, bezprzewodowy Apple CarPlay. Kierowca będzie mógł cieszyć się wspomaganiem podczas parkowania za sprawą kamery cofania. Uwaga – Volkswagen idzie z duchem czasu i nie znajdziemy we wnętrzu “klasycznych” portów USB. Są tylko nowe, Typu C. Nie jest to absolutnie żadna wada, aczkolwiek wolę o tym wspomnieć.
Nie mogę nic zarzucić materiałom, które zostały wykorzystane do produkcji wnętrza. Fakt, nie jest to model premium, więc nie spodziewajcie się cudów. Tak czy inaczej, spasowanie poszczególnych elementów jest bardzo dobre, wyciszenie kabiny akceptowalne, a fotele w miarę wygodne. O ile nie wybieracie się Taigo w jakieś dalekie trasy. Chociaż trochę kusi bagażnik, którego pojemność wynosi 440 litry. To ciekawe, bo Polo oferuje zaledwie 333 litry.
Volkswagen Taigo 1.5 TSI – jak jeździ się nowym crossoverem?
Zacznijmy od kwestii technicznych. Model ten jest sprzedawany z dwoma silnikami: 1.0 TSI i 1.5 TSI. W tym przypadku mówimy o topowym wariancie, który generuje 150 KM i 250 Nm momentu obrotowego. Motor ten współpracował z 7-biegowym automatem DSG.
Auto waży około 1300 kilogramów, co w połączeniu z tym silnikiem pozwala na rozpędzenie się do 100 km/h w 8,3 sekundy, a jego prędkość maksymalna wynosi 212 km/h. Jest to więc całkiem żwawy crossover coupe do miasta. Tak czy inaczej, nie polecam mocnego przyciskania pedału przyspieszenia, bo to przełoży się na wysokie spalanie. 9 litrów po mieście, 7,5 litrów w trasie to efekt w miarę spokojnej jazdy. Dodajmy do tego niewielką pojemność zbiornika paliwa (40 litrów) i cóż, będziecie często odwiedzać stacje paliw.
Oprócz wysokiego spalania, można przyczepić się do systemu start/stop. Nie dość, że za wcześnie gasi silnik, to jeszcze rozruch motoru trwa zdecydowanie za długo. Efektem może być szarpnięcie, gdyż czekając, dodasz za dużo gazu i o przypadkowy uślizg kół nie trudno.
Tak czy inaczej autem jeździ się bardzo przyjemnie. Oczywiście, nie ma tu opcji na jakieś szaleństwa czy sportowe aspiracje kierowcy. To miejski samochód i właśnie tu czuje się jak “ryba w wodzie”. Silnik jest żwawy, chętnie przyspiesza. W aucie jest cicho, miejsca dla podróżujących jest sporo, jak na taką klasę aut. Zawieszenie dobrze wybiera nierówności, jest nastawione raczej na komfort.
Naprawdę, ciężko jest zarzucić cokolwiek temu modelowi. Może to, że w przypadku jazdy jest… nudny i przewidywalny. Ale raczej o to chodzi w kompaktach czy crossoverach. Wrażeń szukamy raczej w innej półce.