Przenośne radio Ferguson Regent P1 w praktyce
Czas na sprawdzenie tego, co potrafi przenośne radio Ferguson Regent P1. Zacznijmy od tego, ile rzeczywiście może pracować na baterii. Akumulator ma pojemność 4000 mAh. W praktyce oznacza to możliwość odtwarzania muzyki nieprzerwanie przez około dziewięć godzin. Oczywiście wszystko zależy od tego, czy będziecie słuchali ulubionych utworów głośno, czy cicho. Tak czy inaczej, wynik rewelacyjny. Zaskoczyła mnie intuicyjna obsługa Regent P1. Tu wszystko jest tak dziecinnie proste, że każdy po chwili będzie wiedział co i jak. Radio odtwarza sygnał DAB bezbłędnie, to znaczy w miejscu testów (Rzeszów). Nie inaczej jest z odbiorem stacji FM. Jeśli chcecie połączyć się z radia przez Bluetooth wystarczy wyszukać je w smartfonie, tablecie czy komputerze i już. Tak po prostu. Nie inaczej jest z ustawieniem budzika. Wybieracie godzinę, ustawiacie to, czy ma np. włączać się muzyka czy dźwięk. Następnie zaznaczacie czy budzik ma dzwonić codziennie, w dni robocze czy weekendy i to wszystko. Co ważne, budzików może być kilka.
Radio ma wymiary 278 x 110 x 208 mm, a więc nie jest przesadnie duże. Waży natomiast dość sporo, bo 1,7 kg. Z jednej strony oznacza to solidność urządzenia, z drugiej natomiast jeśli będziecie chcieli zabrać je np. na biwak, ten dodatkowy bagaż może nieco irytować.
Dźwięk
Dwa głośniki oferujące po 15 W RMS. Co tu dużo mówić, jak na przenośne radio, które można postawić np. w kuchni, albo zabrać je ze sobą na wycieczkę możecie być pewni, że będzie głośno. Nasuwa się jednak pytanie, czy głośność idzie w parze z jakością dźwięku? Nie oszukujmy się, radio za trzy stówki nie będzie grało idealnie. Pojawią się tu czy tam jakieś “rysy na szkle”. O dziwo, Ferguson Regent P1 nie gra słabo. Ba! Gra nawet dobrze. Dobrze słyszalne są tony wysokie, nieco gorzej średnie. Mało tego, głośniki oferują fajny, miękki bas. Testowałem jakość muzyki za pomocą Tidala w wersji Master, sprawdzałem również DAB czy FM. Za każdym razem (oczywiście pomiędzy FM a Tidalem jest przepaść) jakość muzyki mogłem ocenić na szkolne “cztery”. Kto by pomyślał, serio.
